متن کامل سخنان رئیس‌‌جمهوری در روز عید مبعث (حسینیه امام خمینی«ره» ۱۳۹۳/۳/۶)

بسم الله الرحمن الرحیم. الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا و نبینا محمد و آله طاهرین و صحبه المنتجبین. لَقَدْ مَنَّ اللّهُ عَلَى الْمُؤمِنِینَ إِذْ بَعَثَ فِیهِمْ رَسُولاً مِّنْ أَنفُسِهِمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَإِن کَانُواْ مِن قَبْلُ لَفِی ضَلالٍ مُّبِینٍ.
عید بزرگ بعثت نبی مکرم اسلام را به همه مسلمانان جهان به‌ویژه ملت بزرگ و شریف ایران که همواره افتخارشان پیروی از پیامبر و آل پیامبر بوده است و به همه حضار محترم، سفرای کشورهای اسلامی، مهمانان مسابقات بین‌المللی قرآن کریم، و به‌ویژه به محضر رهبر معظم انقلاب تبریک و تهنیت عرض می‌کنم.
مبعث، رستاخیز بزرگ بود که در تاریخ به وقوع پیوست. جاهلیتی که زندگان را تبدیل به مردگان کرده‌بود و آنها در قبر جهل و نادانی مدفون ساخته بود ناگهان با یک صیحه آسمانی "إقرأ" رستاخیزی به‌پا شد و همه مردگان جهان را زنده کرد. لحظه‌ای که تجلی الهی رخ داد؛ آن هم تجلی اعظم؛ کدام سینه و دل است که توان دریافت تجلی اعظم الهی را داشته باشد؟ اما آنکه در غار حراء به مناجات حق پرداخته بود، صدر و سینه‌اش آماده دریافت این پیام بود. با "إقرأ"، قلب او آنچنان تابناک و نورانی شد که تبدیل به آینه‌ای شد که این نور را تا ابد بر غار حرای سینه همه انسان‌های داوطلب حق متجلی ساخت.
او آخرین و کامل‌ترین پیام حق را برای هدایت انسان‌ها دریافت کرد؛ گر چه این پیام، آخرین پیام آسمانی بود و باب رسالت، برای همیشه مسدود می‌شد. اما باب عقل و عقلانیت و اجتهاد، برای همیشه مفتوح باقی ماند. آن پیامبر باطنی یعنی عقل، با فروزش و تابش نور وحی، راه خودش را ادامه خواهد داد. او مسیر را به انسان‌ها نشان داد؛ مسیر بی‌نهایت.
پیامبر، دو نعمت در اختیار انسان‌ها گذاشت که باید از این دو نعمت، یعنی استفاده درست از عقل و دریافت صحیح از متن وحی و خوانش درست بر مبنای نیاز زمانه که همان اجتهادی است که زمان و مکان در فهم و بیان احکامش دخیل خواهد بود [بهره برد]. او پیامبری نبود که نیاز به ثعبان و اژدها یا نیاز به عصا و ید بیضا یا نیاز به زنده‌کردن مردگان داشته باشد؛ معجزه او از جنس کلام بود و برهان بود؛ استدلال بود و همواره در زندگی‌اش از همین مسیر استفاده کرد.
پیامبری که رازدان بود و به آسمان متصل بود؛ اما هرگز از خردگرایی و خردِ دسته‌جمعی فاصله نگرفت. او که می‌توانست با نگاه به آسمان، بهترین تصمیم‌ها را بگیرد، با نگاه به زمین و دریافت نظرات صحابه و یارانش، نخبگان و حتی افراد عادی و جمع‌بندی همه آنها و عزم و تصمیم بر آن مبنا و آنگاه، نگاه به آسمان {تصمیم می‌گرفت}که «فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ»؛ اما قبل از آن «و شَاوِر هُمْ فِی الأمْر».
او همه جا به خرد و استدلال تکیه کرد؛ هم در جنگ و جهادش؛ هم در صلح و قراردادش. در بدر و اُحد، استدلالش بر مبنای سازوکار ظاهری عقل و منطق برای پیشبرد جنگ بود؛ با اینکه به موقع نزول رحمت آسمانی هم می آمد که « فَلَمَّا رَأَى اَللَّهُ صِدْقَنَا أَنْزَلَ بِعَدُوِّنَا اَلْکَبْتَ وَ أَنْزَلَ عَلَیْنَا اَلنَّصْرَ حَتَّى اِسْتَقَرَّ اَلْإِسْلاَمُ مُلْقِیاً جِرَانَهُ».
او حتی در صلح هم استدلال و عقلانیت و برهان و اعتدال را پیش راه خود و مسلمانان قرار داد. در صلح حدیبیه‌ای که در نظر کوته‌بینان ناعادلانه جلوه می‌کرد، او در سایه آن صلح، پیروزی را به دست آورد که آن پیروزی، در صد جنگ هم به دست نمی‌آمد. فرصت طلایی را برای دنیای اسلام و تبلیغ اسلام مهیا کرد که اسلام و حکومت پیامبر و امامت او استقرار یافت؛ نبوتی که برخی در مدینه و اطراف مدینه، آن را نپذیرفته بودند؛ اما از امامت و حکومت پیامبر، همه بهره جستند؛ حتی کافران.
او همان پیامبری است که با صلح، مدارا و اخلاق، همه را جذب قلوب خود کرد که «فَبِمَا رَحْمَهٍ مِّنَ اللّهِ لِنتَ لَهُمْ وَلَوْ کُنتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لاَنفَضُّواْ مِنْ حَوْلِکَ».
آن نرمش و آن اخلاق زیبا، همه را مجذوب کرد. او نیاز به کشورگشایی و ملت‌گشایی نداشت. پیام رحمت او، همه را مجذوب او می‌ساخت. او با قرارداد، حکومت مدینه را اداره کرد؛ قرارداد با یهود؛ قرارداد با کفار؛ قرارداد با قبایل. خواست راه زندگی را به آیندگان و مسلمانان بیاموزد. پیامبر، پیامبر هدایت و زندگی و رفاه و بهبود زندگی مردم بود. او پیامبر زندگی و سرزندگی و سازندگی بود. اسلام، دین رنج و تعب نیست؛ که این دین نه مشقتی در او هست و نه احکامش حرجی خواهد بود.
پیامبر با اخلاقش که او خود گفت که اساس بعثتش برای آن است که فضیلتهای اخلاقی شکفته شود «لِأُتَمِّمَ مَکَارِمَ الْأَخْلَاق». او توانست با اخلاقش، با خُلق بلندش و با جاذبه‌اش، همه را مجذوب اسلام کند. او دانش و آزادی و اعتدال و عدل و معنویت برای مردم جامعه به ارمغان آورد. او، نه اهل رهبانیت بود و نه ژنده‌پوش بود و نه بی‌اعتنا به دنیا که « َلَا تَنسَ نَصِیبَکَ مِنَ الدُّنْیَا».
او از زندگی به اندازه استفاده می‌کرد. نگفت نخورید که گفت درست بخورید؛ نگفت زندگی نکنید که گفت درست زندگی کنید. او پیامبر دنیا و آخرت ما بود که « وَمَنْ کَانَ فِی هَذِهِ أَعْمَى فَهُوَ فِی الآخِرَةِ أَعْمَى وَأَضَلُّ سَبِیلا».
امروز بیش از هر زمان دیگر، دنیای اسلام، نیازمند پیام بعثت است. یکبار دیگر همه گوش‌ها باید آماده شنیدن "إقرأ" باشد؛ همه باید آماده شنیدن "عَلَّمَ بِالْقَلَمِ" باشیم. ما نیازمند به اخلاقِ مدارا و دوستی و برادری هستیم. امروز، دنیای اسلام، گرفتار تفرقه و بی‌عدالتی و خشونت و افراطی‌گری است. جمهوری اسلامی ایران، دست برادری به سوی همه ملت‌های اسلامی برای ایجاد وحدت و برادری و اتحاد و یکپارچگی در برابر جبهه کفر [دراز می‌کند] و بالاتر از همه، همه جهانیان را برای مبارزه با خشونت و افراطی‌گری و تروریسم دعوت می‌نماید. ما خوشحالیم که پیامبری که افضل انبیا بود و قرآنی که بالاترین کتاب آسمانی است و به انقلاب اسلامی که نصیب رحمت همان اخلاق محمدی و سیره علوی آن بود، آن بوی عطر را به مشامِ همه ما رساند.
با درود به روان پاک امام عزیز و بزرگوارمان، بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، که این ایام، بیشتر به یاد و نام آن عزیز هستیم که او، راه اخلاق و عرفان و اتحاد و برادری و وحدت و خودباوری و ایستادگی را به ما آموخت و همچنین با آرزوی سلامت و توفیق برای رهبری که امروز، او محور نظام و انتظام امور کشور است و دولت و ملت نیازمند به حمایت و هدایت و ارشادات او می‌باشد.