متن کامل سخنرانی در مراسم افطار با خانواده شهدا و ایثارگران

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا و نبینا محمد و آله الطاهرین و صحبه المنتجبین

ماه رمضان بهترین ماه، ماه عبادت و توجه به حق است. اللهم اذنت لی فی دعائک و مسألتک فاسمع یا سمیع مدحتی وأجب یا رحیم دعوتی. خداوند آن چنان کرامتی به انسان داده است که اولاً مستقیم با بندگان ضعیف و کوچک خود سخن گفته و نه تنها به کسانی که به او ایمان آورده‌اند خطاب می‌کند، حتی با تمام انسان‌ها سخن می‌گوید. آنجایی که در قرآن می‌گوید یا ایها الناس، یا ایها الانسان. خداوند رحیم و غفور و بزرگ به ما اجازه سخن گفتن داده است. اللهم اذنت لی فی دعائک و مسألتک. اگر او به ما اجازه سخن گفتن نمی‌داد و می‌گفت شما لیاقت صحبت با من را ندارید، زندگی چقدرسخت می‌شد. در تمام گرفتاری‌ها و دلتنگی‌ها کسی که روح را باز می‌کند و به ما پناه می‌دهد، خداوند قادر مطلق و آفریدگار ماست. اوست که پاداش دهنده بزرگ و واقعی تلاش و ایثار همه انسان‌هاست.

اگر خداوند می‌خواست زحمات و ایثار و فداکاری را اجر ندهد و ثواب بی‌پایان او نباشد، چگونه می‌شد ایثار ایثارگران را پاسخ داد؟ چه کسی می‌توانست این کار را انجام دهد؟

دولت که کوچک‌تراز این حرف‌هاست. اگر تمام جامعه و همه مردم جمع شده و هر آنچه دارند تقدیم خانواده ایثاگران نمایند، آیا می‌تواند پاسخ و جزای ایثارگران باشد؟

کسی که سلامت خود را از دست داده است و تا پایان عمر با سختی زندگی می‌کند، هیچ‌گاه حاضر نیست جز با او معامله کند. کسی که فرزند عزیز، همسر گرامی یا پدر را از دست داده است، مگر می‌تواند با غیر خدا معامله کند؟

یکی از کسانی که درسی بزرگ و فداکاری به ما آموختند و راه ایثار و فداکاری را به ما نشان دادند، خدیجه کبری (س) است. او کار بسیار بزرگی را انجام داد. نه اینکه اموال و زندگی خود را در راه خداوند تقدیم کرد، بلکه در روز سختی، یک تنه به میدان آمد. او نیمه شب به شعب ابی‌طالب می‌رفت و به پیامبر و یارانش کمک می‌کرد. به آنها غذا می‌رساند و همه جا برای پیامبر (ص) و اسلام عزیز ایثار و فداکاری کرد؛ همانند شما به بچه‌هایتان، شوهرانتان، پدر و مادرتان و شهیدان خود.

من می‌دانم، هیچ افطاری نیست که به یاد آنها نباشید، و هیچ نمازی نیست که در تعقیبات آن با عزیزانتان سخن نگفته باشید.

این وفاداری را ما از پیامبر (ص) آموخته‌ایم. هیچ‌گاه نشد که پیامبر (ص) به یاد خدیجه کبری (س) نباشد و از همسرش به بزرگواری یاد نکند. هر کس که دوست خدیجه (س) بود و با او رفت و آمد داشت، وقتی به مدینه می‌آمد و پیامبر (ص) از حضور او مطلع می‌شد، به آنها بارعام می‌داد و بسیار از خدیجه (س) تجلیل می‌کرد و به آنها احترام می‌گذاشت.

در ماه مبارک رمضان، اذان پایان هر سخنرانی و سخن است وگرنه من بسیار دوست داشتم تا با شما که در پیشگاه خداوند مقرب هستید، بیشتر سخن بگویم.

دعای شما و یاری شما برای این دولت بزرگ‌ترین هدیه است. چه بسیار دعاهایی که شما در هنگام افطار و با زبان روزه برای کشور و دولت و رهبری معظم انقلاب و همه خدمتگزاران نظام و عزیزانی که در پیشگاه خداوند مقرب هستند کرده‌اید. الذین آمنوا و هاجروا و جاهدوا فی سبیل الله باموالهم و انفسهم اعظم درجه عندالله و اولئک هم الفائزون(سورةتوبه، آیة ۲۰). آنها کامیاب و فائز هستند و در پیشگاه خداوند دارای برترین مقامات هستند که بالاتر از آن نیست.

خداوند به شما اجر بی پایان عنایت کند و کاری کند که این دولت شرمنده شما خانواده‌های ایثارگر نباشد. و همه تلاش کنیم تا فرهنگ ایثار را در این کشور زنده نگه داریم. اگر این فرهنگ زنده بماند، هیچ دشمنی نمی‌تواند به کشور، عزت و شرف ما صدمه‌ای وارد کند.

فرهنگ ایثار و شهادت را دراین سرزمین برای همیشه زنده نگه داریم. فیاذالمن و لایمن علیک من علی بفکاک رقبتی من النار فیمن تمن علیه و ادخلنی الجنة برحمتک یا ارحم الراحمین.

والسلام علیکم و رحمةالله و برکاته