در شورایعالی فضای مجازی، در سال ۹۳ که عمدتا این حرکت بیشتر از آن زمان شروع شد، اختلافنظرهای فراوانی وجود داشت و بعضیها معتقد بودند باید جلوی این پیشرفتها و این حرکتها را بگیریم. میگفتند ضرر آن بیشتر از نفع آن است. ما میگفتیم این کار یک ضرورت است و ممکن است ضرر هم داشته باشد، اما باید جلوی ضرر را بگیریم.
در دنیای امروز وقتی جهان پیشرفت میکند، نمیتوانید عقب بمانید، نمیتوانید همراه با حرکت جهانی نباشید. اگر نه ارتباط با جهان هم دیگر امکانپذیر نیست و حرف زدن با دنیا هم دیگر امکانپذیر نیست. وقتی ما در برجام آمدیم و فرصتها و موفقیتهایمان را برای ارتباطات اقتصادی پیش رو دیدیم، یکی از مسائل مهمی که با آن مواجه شدیم، این بود که دیدیم بانکهای ما بلد نیستند دیگر کار کنند یعنی بانکهای ما با یک مقرراتی آشنا بودند که این مقررات برای ۵ سال پیش و ۱۰ سال پیش بود. تحولاتی که رخ داده بود، مقررات جدیدی را که حاکم شده بود، اصلا نمیدانستند و میبایست از نو تجدیدبنا میکردند؛ افکار و برنامهها و آییننامههایشان را از نو ببینند و مرور کنند.
در دنیای امروز نمیشود با تحولاتی که انجام میگیرد از علم، دانشوفناوری عقب بمانیم و این فناوری ارتباطات و اساساً تحولات نوآورانه در بخشهای مختلف یک ضرورتی بود که با آن مواجه بودیم. اولین کاری که نیاز داشتیم زیرساخت بود یعنی ما بدون این زیرساخت نمیتوانستیم حرکت کنیم مثل اینکه اصلا جاده نباشد و شما ماشین تولید کنید، چطور و کجا میخواهد برود؟