ما بهخاطر شرایط تحریم، واردات ۲ هزار و ۵۰۰ قلم کالا را متوقف کردیم. وقتی ممنوع میکنیم آثارش معلوم است یعنی گران میشود یعنی همه آن جنسهایی که ورودش را ممنوع کردیم از جمله خودرو، وقتی ممنوع میکنیم یعنی در داخل گران میشود، این روشن است، اما چاره نداشتیم.
چارهای نبود که واردات اجناسی را که ضرورت ندارد، ممنوع کنیم. ناچار بودیم به واردات اجناسی که جزو مواد اولیه کارخانجات است، اولویت دهیم. موادی را که جزو کالاهای اساسی و برای زندگی مردم است با ارز ترجیحی ۴۲۰۰ وارد کنیم.
همه تلاشمان را کردیم و همه توانمان را بهکار گرفتیم، اما در جنگ معنیاش این نیست که هدف زمان صلح را میتوانیم به دست بیاوریم باید در شرایط جنگ ببینیم.
در شرایط جنگ جیرهبندی نکردیم معمولا در شرایط جنگی دولت وارد میشود و کوپنی میکند، جیرهبندی میکند، اما ما جیرهبندی نکردیم. کشور اداره شد، وفور هم بود. در همان جلسات اولیه اقتصادی سال ۹۷ این را چندین بار تکرار کردم، گفتم سیاست بنده وفور در بازار است.
جنس باید در بازار باشد، قیمتاش دست ما نیست تا جایی که میتوانیم باید کنترل کنیم. اگر نتوانستیم دست ما نیست. برای واردات کالاهای اساسی ارز ۴۲۰۰ تومانی دادیم تا آخر. منتها معلوم است قیمت کالا فقط بر اساس نرخ ارز تعیین نمیشود بلکه حملونقل و مسائل دیگر هم است.
تورم کل کشور در قیمت آن جنس تأثیرگذار است. همه اینها هست. همه توانمان را در این زمینه بهکار گرفتیم، اما معنیاش این نیست که کار ما بینقص و بیعیب بوده حتما نقص و عیب داشتیم، معصوم نبودیم و نیستیم.
تلاش ما این بوده که نقص و عیب ما کمتر باشد، اما اگر عیب و نقصی داشتیم، از مردم عذرخواهی میکنیم و از آنها طلب عفو و رحمت میکنیم، اما در حد توانمان اقدامات خودمان را در آن شرایط انجام دادیم.