امروز روز پایان سال میلادی ۲۰۲۰ هست، سالی که با سختیهایی توام بود و پایان یافت و فردا سال جدید میلادی آغاز میشود و همچنین ایام سالگرد شهادت سردار بزرگ ما سردار سلیمانی عزیز هست که نام، یاد و خاطرات او و همچنین مکتب او که همان مکتب امام بود و مکتب رهبر معظم انقلاب بود آن راه و مکتب انشاءالله همیشه ادامه پیدا میکند. حتما دشمن ضرر کرد از این کارِ غلط و نادرستی که انجام داد و از این ترور وحشیانه و مطمئن باشد که مردم و جوانان ایران و جوانان منطقه مقاومتر و با امید بیشتر در مسیر مقاومت و استقلال منطقه ایستادگی میکنند و همه مردم فهمیدند تا روزی که آمریکاییها در این منطقه هستند این منطقه روی خوشِ کاملِ مطلوب را نخواهد دید و ملتهای منطقه انشاءالله پای این جنایتکاران و همچنین متجاوزین را روزی قطع خواهند کرد به حول و قوه الهی. شهید سلیمانی و همچنین یارش ابومهدی المهندس برای ما وجودهای ارزندهای بودند. دلم میخواهد اشاره کنم به یک نکتهای از زندگی شهید سلیمانی به دلیل آشنایی نزدیک ۴۰سالهای که با او داشتم. واقعا سلیمانی در چیزی که میفهمید که وظیفهاش و وظیفه ملی، دینی و انقلابی او است در اجرای آن تردید نمیکرد و این خیلی مهم است یعنی وقتی ما چیزی را میفهمیم بهعنوان وظیفه ما هست و باید برای کشور و ملت و منطقهمان انجام بدهیم دیگر نباید تردید نکنیم، دیگر نباید از آنهایی باشیم که یخشون الناس، از مردم بترسیم، از قدرتهای جهانی بترسیم، باید قدم بگذاریم و حرکت کنیم و این عدم تردید و تصمیم قاطع یکی از نعمتهایی است که خداوند به انسانهای خالص خود عنایت میکند. دوم اعتماد به نفسی که سردار سلیمانی داشت. واقعا طرحها، طرحهای بزرگ بود اگر بخواهم بگویم در این نزدیک ۳۷ تا ۴۰ سالی که با هم در مقاطع مختلف با هم بودیم و صحبت و بحث کردیم، بگویم صدها ساعت با هم صحبت کردیم این عدد خیلی کم است شاید هزارها ساعت در طول این چهل سال حرف زدیم و بحث کردیم واقعا اعتماد به نفس داشت، طرحهایی بسیار مهم و خطرناک بود ولی کاملا اعتماد به نفس داشت واقعا پا به رکاب بود و من این تعبیر را در روز شهادتش در یک جایی انجام دادم گفتم شهید سلیمانی را ندیدم از زین پایین بیاید، از رکاب پایین نیامد از آن روزی که او را در جبهههای جنگ دیدم در آن سالهای اولیه دهه شصت، همیشه روی رکاب بود و همیشه تاخت و همیشه بهسمت هدف رفت و همیشه موفق بود و همیشه پیروز صحنه و میدان بود، موفقیتهای بسیار بزرگ و گاهی موفقیتهایی که باورکردنی نبود، بهدست آورد. این اعتماد به نفس او و از همه اینها مهمتر آن خلوص و اخلاص و اخلاق حسنهای که داشت کمالات انسانی که در این مرد بود واقعا خیلی وقتها او را میدیدم و با هم جلسه داشتیم در ایام هفته، روزه داشت و انسان مخلصی بود و حرف زدن او، از دل میگفت، با همه وجودش تلاش میکرد و این اخلاص یکی از مسائل بسیار مهمی است که ما را به همه جا میرساند و اگر اخلاص نباشد هیچ چیز نیست و بیارزش است.