تاریخ انتشار خبر : ۱۴۰۲/۰۲/۰۶ ۲۳:۲۵:۰۳

جماران/ برگه رای امام خمینی به حسن روحانی

انتخابات سراسری دومین دوره مجلس شورای اسلامی در دو مرحله در ۲۶ فروردین ۱۳۶۳ و ۲۷ اردیبهشت ۱۳۶۳ برگزار گردید. چندین مسأله مهم سبب شد تا انتخابات دومین دوره مجلس از دوره اول و ادوار بعد متمایز گردد.

برخلاف دوره اول که قبل از جنگ تحمیلی برگزار شده بود انتخابات این دوره در شرایط جنگی و در چهارمین سال وقوع جنگ برگزار می‌شد. تشدید تقابل آقای بنی‌صدر به عنوان رئیس‌جمهور با نخست‌وزیر و مجلس در سال ۵۹ و نزدیکی و اتحاد وی با سازمان مجاهدین خلق اسباب عزل وی و فرار او همراه با مسعود رجوی به فرانسه را پدید آورد.

انفجار مقر حزب جمهوری اسلامی در سال ۶۰ که منجر به کشته شدن رئیس دیوانعالی کشور و ده‌ها تن از نمایندگان و مسئولین عالی‌رتبه سیاسی و قضایی و اجرایی گردید و انفجار دفتر نخست‌وزیری که به کشته شدن رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر انجامید و دست زدن سازمان منافقین به موجی از انفجارها و ترورهای کور، سرانجام نظام جمهوری اسلامی را ناگزیر از برخورد قاطع با آنان و گروه‌های همسو نمود؛ گروه‌هایی که با شعارهای تجزیه‌طلبانه در کردستان و نقاط دیگر رسما و یا عملا به مبارزه مسلحانه و براندازانه با جمهوری اسلامی برخاسته بودند.

بدین جهت در انتخابات دومین دوره مجلس در سال ۶۳ بسیاری از جمعیت‌ها و افراد و احزاب چند نفره‌ای که در شرایط خاص اولین سال پس از پیروزی انقلاب تشکیل شده و در انتخابات اولین دوره مجلس شورای اسلامی در سال ۵۸ با هیاهوی زیاد شرکت کرده بودند - هرچند که اکثر آن‌ها موفق به کسب یک کرسی نیز نشدند - در انتخابات دومین دوره غایب بودند. نهضت آزادی و گروه موسوم به همنام (از نیروهای ملی مذهبی) که در اولین دوره مجلس موفق به کسب ۶ کرسی نمایندگی در تهران شده بود، انتخابات دومین دوره مجلس را به بهانه توقیف روزنامه میزان تحریم کرده بود. هرچند که واقعیت این بود که افکار عمومی قریب به اتفاق جامعه در سال ۶۳ که اوج نفرت خویش را نسبت به ترورها و اقدامات و فعالیت‌های ضد انقلابی گروهک‌ها و خیانت و فرار بنی‌صدر داشت، زاویه خویش را با احزاب موسوم به لیبرال‌ها و گروه‌هایی که همسویی کمتری با جریان کلی انقلاب و مواضع امام خمینی با توجه به اقتضای شرایط جنگ داشتند، هر روز بیشتر می‌نمود. و بدین جهت می‌توان گفت تحریم انتخابات در این دوره برای این گروه بیشتر اقدامی آبرومندانه برای حفظ موقعیت اجتماعی در شرایط بعدی بود و شاهد این سخن آنکه این گروه چهار سال بعد در انتخابات دوره سوم با آنکه شرایط محدودیت‌های رسانه‌ای برای ایشان نسبت به دوره دوم قطعا کمتر نشده بود، مصرانه خواستار نامزدی و حضور در انتخابات بودند.

به هر حال انتخابات دومین دوره مجلس در شرایطی برگزار شد که همگان حتی تحلیلگران سیاسی نیز تصور می‌کردند در غیاب احزاب غیرهمسو با ارزش‌های انقلاب، انتخاباتی بدون چالش‌های رقابتی و با حضور انحصاری و یکدست جریان مکتبی و انقلابی برگزار می‌شود. اما چنین نشد. اگر در انتخابات سال ۵۸ مجموعه نیروهای مذهبی و انقلابی در برابر جریان‌های متعدد و بعضا نیرومند غیرهمسو ناگزیر از اتحاد و ائتلاف شده بودند، اما اینک فرصت برای بروز تفاوت و تقابل دو و بلکه سه‌گانه نگرش‌های سنتی محافظه‌کارانه با تفکرات تحول‌خواه و اصلاح‌طلبانه و خط اعتدال و میانه – تقابلی که در همه نظام‌های سیاسی آزاد جهان رایج و اجتناب‌ناپذیر است – فراهم شده بود بدین جهت و برخلاف تصور اولیه موجی از ظهور این تقابل‌ها در درون اکثر احزاب و جمعیت‌های مکتبی و انقلابی پدید آمد و پیامد آن نیز ایجاد گروه‌بندی‌های چندگانه در درون این احزاب و به تبع آن در سطح جامعه در این دوره بود که در ادوار بعد به انحلال و تعطیلی برخی از این احزاب و یا انشعاب و پیدایش تشکل‌های جدید انجامید.

بر خلاف اولین دوره انتخابات مجلس در سال ۵۸ و ۵۹ که انجمن‌های اسلامی دانشگاه‌ها و دفتر تحکیم وحدت درگیر مسائل لانه جاسوسی و جریان انقلاب فرهنگی بود در انتخابات دوره دوم حضور موثر تشکل‌های دانشجویی پدیده جدید انتخاباتی بود که در دوره سوم و ادوار بعد به عنوان یکی از موثرترین جریان‌های انتخاباتی حضوری پررنگ‌تر یافت. بررسی آثار امام خمینی نشان می‌دهد که امام خمینی نه تنها از این رویکرد استقبال نمود، بلکه حضور پررنگ دانشجویان و دانشگاهیان و فرهنگیان به عنوان قشر پیشگام در نهضت و انقلاب اسلامی در کنار روحانیون را برای مقابله با خطر انحصار تشویق می‌نمود.

نکته بسیار مهم دیگری که در این انتخابات با پافشاری شخص امام خمینی مسیر و نتایج انتخابات را به نفع ایجاد فضای رقابت آزاد و سالم انتخاباتی و مقابله با ایجاد فضای انحصاری در انتخابات دگرگون نمود، این توصیه امام بود: «مردم در سراسر کشور در انتخاب فرد مورد نظر خود آزادند؛ … مجلس از مردم است و رأی نیز از آن مردم است؛ و احدی تحت فرمان مقام یا مقاماتی نیست. لازم به تذکر است که اهالی محترم هر حوزه انتخابیه فرد یا افرادی را کاندیدا نموده، و برای آنان فعالیت صحیح قانونی و شرعی انتخاباتی نمایند. و برای هرچه بهتر و پرشورتر شدن انتخابات هیچ حوزه‌ای برای حوزه دیگر کاندیدا تعیین ننماید و همچنین صلاحیت و عدم صلاحیت شخص و یا اشخاص کاندیدا را تأیید و تصدیق ننماید، دخالت در انتخابات هر حوزه به عهده خود آن حوزه می‌باشد… با تمام این اوصاف، تمامی افراد در صورت دارا بودن شرایط لازم، در تعیین کاندیدا و یا کاندیدا شدن آزاد و مختارند.» - صحیفه امام ج ۱۸، ص ۳۳۸

پیروزی حزب جمهوری اسلامی و جامعه روحانیت مبارز تهران و جریان ائتلاف بزرگ در انتخابات دوره اول و خصوصا فضای عاطفی جامعه پس از شهادت مظلومانه شهید بهشتی (دبیرکل حزب) و بسیاری از اعضای موثر حزب در انفجار و ترورهای منافقین و خصوصا با توجه به وجود چهره‌های روحانی بسیار شاخص و معروفی که در کادر رهبری حزب و یا جامعه روحانیت مبارز حضور داشتند و در اختیار داشتن بسیاری از تریبون‌های رسمی و دینی، موقعیت مقتدرانه‌ای را برای حزب و تشکل‌های همسو پدید آورده بود که اجرای تصمیم این تشکل در ارائه لیست متمرکز انتخاباتی برای سراسر کشور در دومین دوره انتخابات مجلس عملا فرصت ایجاد رقابتی سالم و آزاد برای دیگر تشکل‌ها خصوصا تشکل‌های منطقه‌ای و نامزدهای منفرد و مستقل را می‌گرفت و انتخابات را در مسیر انتخابات تشریفاتی و دولتی و غیررقابتی قرار می‌داد. توصیه راهبردی امام خمینی مسیر از پیش تصمیم گرفته شده انتخابات توسط چند تشکل قدرتمند را دگرگون ساخت.

مجموعه مواضع و رفتارهای انتخاباتی امام خمینی در این دوره نشان‌دهنده اوج هوشمندی متعهدانه امام خمینی نسبت به اصول و ارزش‌هایی بود که از پیش از پیروزی انقلاب تا این زمان همواره بر آن‌ها پای فشرده بود. «حق آحاد ملت و شهروندان در تعیین سرنوشت خویش»، «وجوب پاسداشت آزادی به عنوان شعار بنیادین انقلاب اسلامی و خصوصا حق آزادی انتخاب برای هر فرد»، «رعایت قانون و ارزش‌های دینی و اخلاقی در رقابت‌های انتخاباتی»، «مخالفت با هرگونه تحمیل رأی و تفکر انحصارطلبانه در انتخابات از ناحیه هر فرد و جناح روحانی و غیرروحانی»، از جمله اموری بودند که در پیام‌های پرتعداد انتخاباتی امام خمینی در این دوره نمود بارزی یافته‌اند.

امام خمینی با پیام‌های متعدد خویش ضمن تشریح معیارهای انتخاب مطلوب و هشدار نسبت به گروه‌گرایی‌ها و جناح‌بازی‌های تفرقه‌افکن سیاسی مانع از پیدایش فضای انتخاباتی تک‌صدایی و غیررقابتی شد. تبیین جناح‌بندی‌های مختلف احزاب و جمعیت‌های سیاسی در این انتخابات و تحلیل گفتمان انتخاباتی امام و بیان مستندات آن در این دوره نیازمند مقاله‌ای مبسوط می‌باشد.

بازتابی از اندیشه سیاسی و مشی انتخاباتی امام خمینی را در این سند مهم که به عنوان سومین سند انتخاباتی برای نخستین بار منتشر می‌شود می‌توان ملاحظه نمود.

7806244/26/2023 11:17:33 PMhttps://www.rouhanihassan.com/media//Image/2023/04/202304104187529853_Orig.jpghttps://www.rouhanihassan.com/media//Image/2023/04/202304104187529853_Thum.jpg

متن تایپی دستخط فوق:

کاندیداهای مورد نظرم برای دوره دوم مجلس شورای اسلامی ایران

۱ آقای هاشمی رفسنجانی

۲ آقای موحدی کرمانی

۳ آقای محمد یزدی

۴ آقای شاه‌آبادی

۵ آقای دری نجف‌آبادی

۶ آقای انواری

۷ آقای کروبی

۸ آقای دعائی

۹ آقای حسن روحانی

۱۰ آقای دکتر شیبانی

۱۱ آقای دکتر زرگر

۱۲ آقای جلال فارسی

۱۳ آقای عسگراولادی

۱۴ آقای سعید امانی

۱۵ آقای لبانی

۱۶ آقای دکتر هادی نجف‌آبادی

۱۷ خواهر دباغ حدیدچی

۱۸ خواهر بهروزی

۱۹ خواهر دستغیب

۲۰ برادر کمالی

۲۱ فخرالدین حجاری

۲۲ محسن میردامادی آقای صادق خلخالی

۲۳ ابراهیم اصغر زاده

۲۴ عباس دوزدوزانی

۲۵ دکتر مصطفی معین

۲۶ محمد اصغری (وزیر)

۲۷ هادی غفاری

۲۸ دکتر اسرافیلیان

۲۹ شیخ فضل‌الله محلاتی

۳۰ مهندس موسویانی

انشاءالله مبارک است

روح الله الخمینی

6645664/26/2023 11:17:33 PMhttps://www.rouhanihassan.com/media//Image/2023/04/202304104207839791_Orig.jpghttps://www.rouhanihassan.com/media//Image/2023/04/202304104207839791_Thum.jpg

دستخط امام خمینی شامل اسامی کسانی است که امام خمینی در دو مرحله اول و دوم انتخابات سومین دوره مجلس شورای اسلامی در سال ۱۳۶۷ به ایشان رأی داده است.

توضیح: سومین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی در دو مرحله (۱۹ فروردین ۱۳۶۷ و ۲۳ اردیبهشت سال ۶۷) در آخرین سال حیات امام خمینی با مشارکت ۶۷ درصدی در سطح کشور و ۴۳ درصدی در تهران برگزار گردید. پیش از این تاریخ امام خمینی با پیشنهاد تعطیلی حزب جمهوری اسلامی و پیشنهاد انحلال سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی که به واسطه تقابل دو دیدگاه (سنت‌گرا - تحول‌خواه؛ و یا: راست و چپ) در درون این تشکیلات، دچار اختلاف و جناح‌بندی شده بودند، موافقت کرده بود. رقابت اصلی در این دوره بین طرفداران دو دیدگاه مذکور بود که در آن زمان به نام راست و چپ شناخته می‌شدند. مجمع روحانیون مبارز که چندی قبل با اجازه و موافقت امام خمینی پس از انشعاب در تشکیلات جامعه روحانیت مبارز تهران تشکیل شده بود با گروه‌های همسوی آن (دفتر تحکیم وحدت، انجمن اسلامی معلمان، انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه، خانه کارگر و) در یک سو و جامعه روحانیت مبارز با گروه‌های همسو (هیات‌های موتلفه اسلامی، فدائیان اسلام، انجمن‌های اسلامی بازاریان و اصناف، انجمن اسلامی مهندسان، جامعه اسلامی دانشگاهیان و) در سوی مقابل در رأس دو جناح عمده چپ و راست کشور نقش‌آفرین اصلی این انتخابات بودند.

در این دوره نیز امام خمینی در سال ۶۶ در پاسخ به نامه ۴ تن از نمایندگان مشهور مجلس (آقایان مهدی کروبی، عبدالله نوری، حسین هاشمیان، محمدعلی هادی نجف‌آبادی) بر راهبرد توصیه‌ای اکید خویش در دوره قبل یعنی‌عدم دخالت حوزه‌های انتخابیه در حوزه‌های دیگر و آزاد گذاردن مردم هر منطقه برای انتخاب نامزدهای خویش مجدد تأکید نمود و در نامه خویش صراحتا بر حرمت استفاده از امکانات عمومی و اموال دولتی و وجوهات شرعی در امر انتخابات فتوا داد (صحیفه امام ج ۲۰ ص ۲۹۴). همچنین امام خمینی در پیام‌هایی دیگر بر نهی صریح از دخالت نظامیان در انتخابات و همچنین ضرورت‌ عدم دخالت ائمه جمعه در انتخابات تأکید کرده بود. مرور پیام‌های فراوان انتخاباتی امام در این برهه به وضوح نشان می‌دهد که ایشان با تأکید بیشتر نسبت به دو دوره قبل، برگزاری انتخابات آزاد و رقابتی و با موازنه متعادل و غیرانحصاری و با محور حاکمیت قانون را وظیفه مهم نظام و دستگاه‌های مربوطه دانسته است. در این انتخابات جناح موسوم به چپ تقریبا دو سوم کرسی‌های مجلس را به دست آورد.

توسعه قائل شدن برای وظایف شورای نگهبان در امر نظارت بر تمامی مراحل انتخابات و تأیید و رد صلاحیت‌ها با تفسیری موسع و فراتر از ظاهر قوانین انتخاباتی در این دوره شدت گرفت و زمینه‌های تقابل جدی بین برگزارکننده قانونی انتخابات یعنی وزارت کشور و فرمانداری‌ها و هیأت‌های اجرایی با شورای نگهبان و هیأت‌های نظارتی آن را پدید آورد تا جایی که بیم تأخیر در انتخابات در تهران منجر به نامه‌گاری ریاست‌جمهوری (صحیفه امام ج ۲۰ ص ۵۰۳) و همچنین مکاتبه یادگار امام با امام خمینی (همان، ج ۲۰ ص ۵۰۴) گردید.

این اصطکاک در جریان شمارش آرا و اعلام نتایج و ابطال انتخابات در حوزه‌های مختلف و تصمیم به بازشماری و حتی ابطال کل انتخابات در تهران تبدیل به چالشی علنی شد که امام خمینی ناگزیر از دخالت (ر. ک: صحیفه امام ج۲۱ ص ۳۴ و ۳۵) و تعیین نماینده ویژه خویش (آقای محمدعلی انصاری) برای عضویت در هیات ویژه ۵ نفره رسیدگی‌کننده به انتخابات تهران گردید (صحیفه امام ج ۲۱ ص ۳۱) و نهایتا با پیام هشدارگونه امام خمینی به شورای نگهبان و تعیین مهلتی مشخص از سوی امام خمینی (صحیفه امام ج ۲۱ ص ۳۶ و همچنین ص ۳۹)، صحت انتخابات از سوی شورای نگهبان تأیید شد.

اسامی و ترکیب سیاسی افرادی که در دستخط امام خمینی به چشم می‌خورد بیانگر زوایای مختلفی از باورها و نگرش ایشان به موضوع بسیار مهم انتخابات است.