واقعاً آن مظلوم بزرگ انقلاب اسلامی، البته مظلومین دیگری را هم بعد از ایشان شاهد بودیم، ولی مظلومیت ایشان، مظلومیت فوقالعادهای بود.
تا کسی آن زمان در متن مسائل سیاسی نبوده باشد و امروز بخواهد فکر کند، مثلاً یک جوان بخواهد آن روز را در نظر بگیرد، به نظر من قادر نیست. شهید بهشتی آنقدر مظلوم بود که در جلسات خصوصی نمیشد از او تعریف و دفاع کرد. در جلساتی که در طول انقلاب، در ایام نهضت اسلامی همیشه در کنار هم بودیم، باهم بودیم، حتی جلساتی که روحانیت داشت، شهید بهشتی آنجا حضور داشت و شهید مطهری حضور داشت. اصلاً هیچجا، در مسجد و دانشگاه، نمیخواهم توضیح دهم، هیچجا نمیشد؛ مظلوم غیرقابل دفاع.
در تاریخ چنین چیزی ندیده بودیم که یک آدم این همه مظلوم قرار بگیرد و نشود از او دفاع کرد.
یعنی اینقدر جو را مسموم کرده بودند، کاری کرده بودند که هیچکس توان و جرأت نداشت و نمیتوانست. اگر هم میخواست دفاع کند، همه میریختند سرش که شما میخواهید از دکتر بهشتی دفاع کنید. این چیزی بود که جو آن روز بود.
آن مظلوم بلندمرتبه و والا به مقامش رسید و واقعاً کشور و مردم ما مدیون زحمات ایشان هستند.